Author: phurichaya6305
ความฝันเป็นจริงได้
Attack on titan ss3 Coming soon!
This is real story.
Wait for me….
ช่วงนี้ขอหยุดอัพไปก่อนนะคะ เนื่องจากว่าเราติดสอบกลางภาค ซึ่งใช้เวลาสอบประมาณ 1 อาทิตย์ ไว้สอบเสร็จแล้วจะกลับมาอัพตามปกตินะคะ
So buetiful right?
Fly like a flower without direction🐦🐦
Sword art online : Lost song Ep.2 Please
(Ep 2) Sword art online : Lost song
(Ep 2 Please…)
ณ บ้านของอาสึนะ
บ้านที่เเสนสงบสุขเต็มไปด้วยความเงียบเเละเสียงธรรมชาติเเต่คนที่อยู่ในบ้านกลับตรงกันข้ามกับความรู้สึกที่ควรจะมี ชายหนุ่มวัย 16 เเละหญิงสาววัย 17 นั่งคุยกันอยู่
“เมื่อคืน…เกิดอะไรขึ้นกันเเน่”(คิริโตะ)
“สงสัยจังเลย…เรนจังจะเป็นยังไงบ้างนะ”
“สงสัยคงต้องโทรหา ดร.เเอทชาวินเเล้วล่ะ”
จากนั้นคิริโตะก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเซเว่น
“ฮัลโหล”(เซเว่น)
“ฮัลโหล เซเว่นนี่ฉันเองนะ! คิริโตะ เรนเป็นไงบ้าง!?”
“…..”
“เซเว่น…”
“เรนน่ะ ร้องเพลงไม่ได้อีกเเล้วล่ะ…”
“หา? ว่าไงนะ?”
“ใช่ นายฟังไม่ผิดหรอกเธอร้องเพลงไม่ได้อีกเเล้ว มีคนไปฟาดท้ายทอยของเธอทำให้เธอกลายเป็นเเบบนี้..”
“…เสียใจ..ด้วยนะ..เซเว่น”
“..ฉันน่ะไม่ใช่เซเว่น….”
“เอ๊ะ!?
“ฉันน่ะไม่ใช่เซเว่น………….เซเว่น น่ะตายไปนานเเล้ว ฉันคือ ดร.เเอทชาวิน เรนโบว ์นักวิทยาศาสตร์เเนวหน้าของญี่ปุ่น ไม่ใช่นักร้องเพลงโง่ๆ ที่ใครเขารู้จักกันอีกเเล้วล่ะ”
“….เซเว่น….”
“คุณเองก็ควรจะไปใช้ชีวิตของคุณได้เล้วนะคะ คิริโตะ โอ๊ะ…ไม่สิ…คุณ คิริกายะ คาสึโตะ”
ตู๊ดดดๆ
“……”
“เป็นไงบ้างคิริโตะคุง…”
“อาสึนะ…”
“???”
“เราล้มเลิกการที่จะช่วยเรนเถอะ”
“?? ทำไม่ล่ะ!?”
“เซเว่น…ไม่สิ ดร.เเอทชาวิน ไม่ต้องการให้เราช่วย เราก็จะไม่ช่วย”
“….”
ณ ต้นไม้ใหญ่ Floor 23
เวลา 17.50 น.
“อาสึนะ คิดอะไรอยู่เหรอ”
สาวผมม่วงใช้ปีกบินลงมาถามคนผมฟ้าที่กำลังนอนอยู่บนทุ่งดอกไม้อย่างช้าๆ
“อ๋อ เปล่าไม่มีอะไร”
“เรารู้นะอาสึนะกำลังคิดถึงเรื่องเซเว่นกับเรนอยู่ใช่ไหมล่ะ?”
“……”
“เรารู้นะ ว่าการสูญเสียสิ่งที่เพื่อนตนเองรักไปจะรู้สึกยังไง เพราะถ้าอาสึนะจำเราไม่ได้ เราก็คงร้องไห้เหมือนกัน”
เด็กสาวผมม่วงพูดพร้อมนอนข้างๆอาสึนะอย่างช้าๆ
“….”
“เพราะฉนั้น อาสึนะ…อย่าลืมเรานะ….เราอยากอยู่กับอาสึนะตลอดไปเลยล่ะ…..”
จากนั้นสาวผมม่วงก็ค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ มืออีกข้างกุมมือของหญิงสาวไว้ เเละเข้าสู่ห้วงนิทราในที่สุด….หญิงสาวผมสีฟ้าจึงได้เอ่ยบางคำออกมาอย่างกล้าหาญ
“อืม…เราสัญญา….จะอยู่กับยูกิตลอดไปเลยล่ะ….”
.
.
.
.
ณ บ้านพักไม้ 18.00 น.
บ้านพักที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นจากความรักเเละความห่วงใยของครอบครัว ทำให้ที่นี่ดูเป็นสถานที่ที่มีความทรงจำมากมาย เด็กสาวหูเเมวสีฟ้าเเละสาวผมาสีเหลืองมัดทรงสูง นั่งคุยกันอยู่ภายในบ้านหลังนี้
“นี่ชิน่อน ตอนอยู่ GGO เธอรู้สึกยังไงบ้างเหรอ”(ลีฟา)
“ก็นะ…..”
“รู้สึก อยากเป็นที่หนึ่งของเสิร์ฟ มีความดุดัน เข้มเเข็ง เเละกล้าหาญ ในตอนเเรกฉันมีความรู้สึกว่า ที่นั่นมีคือชีวิตของฉัน เป็นที่ที่ฉันไม่ต้องหวาดกลัวต่อสิ่งรอบข้าง….ไม่ต้องหวาดเเต่กลัวอดีต เเละไม่ต้องกลัวอนาคต”
“โห….นั่นไม่ใช่ชิน่อนที่เรารู้จักเลยเเฮะ”
“เเต่…พอมาอยู่ที่ ALO ฉันกลับมีความสุข สนุกสนาน เเถมได้อยู่กับเพื่อนๆทำให้ฉันอยากเล่นเกมส์นี้ต่อน่ะ”
“ฉันเองก็เคยหมือนกัน…”
“เอ๋ ลีฟาเองก็ด้วยเหรอ?”
“555 ใช่แล้วล่ะ” หญิงสาวหัวเราะ แห้งๆก่อนที่จะเล่าให้ฟัง
“เราเคยสามารถบินเเต่ดวงจันทร์ในเกมส์นี้ได้เเต่หลังๆ ทางเกมส์พัฒนาให้มีการบินที่จำกัด ทำให้ฉันไม่สามารถจับดวงจันทร์ได้อีกเลย เเต่ในที่สุดฉันก็เข้าใจว่า เกมส์นี้ไม่ใช่เกมส์มรณะ ที่จะต้องหวังพึ่งอะไรอีกเเล้ว ฉันจึงเดินหน้าต่อไป โดยที่มีที่พึ่งทางใจอยู่ห่างๆ”
“อย่างนั้นเหรอ?”
“อืม”
“อยากให้เราอยู่กับเพื่อนๆไปนานจัง”
.
.
.
.
ณ ศูนย์การวิจัยควบคุมเมติคิวบอยต์
ห้องปลอดเชื้อ 159
“เป็นไงบ้าง ยูกิ?”
ชายหนุ่มใส่เสื้อกาวสีขาวถามขึ้น ต่อหน้าเด็กสาวอายุ 14 ที่มีร่างกายผอมเเห้งนอนอยู่บนเตียง เเละมีสายระโยงระยางต่างๆเต็มตัวไปหมด
“สนุกมากๆเลยค่ะ”
เสียงของเด็กสาวดังขึ้นโดยที่ใช้เมติคิวบอยต์ในการสื่อสาร
“ช่วงนี้สุขภาพค่อนข้างดีเเล้ว อย่าหักโหมเกินไปล่ะ..”
“ค่ะ ยิ่งอาสึนะมาเยี่ยมหนู หนูก็ยิ่งอาการดีขึ้นด้วยค่ะ!”
“เออนี่ ยูกิ เธอได้ข่าวเด็กสาวที่ชื่อ เซเว่นไหม?”
“อ๋อ ค่ะ เมื่อวานหนูกับเพื่อนไปดูคอนเสิร์ตกันอยู่เลย”
“ฉันได้ข่าวว่าเด็กที่ชื่อ เรน น่ะ ไม่สามารถร้องเพลงได้อีกเเล้วล่ะ”
“หา!? ทำไมล่ะคะ!”
“ก็เพราะว่าท้ายทอยน่ะสิ…”
ชายหนุ่มเสื้อกาวเงียบไปซักพัก
“โดนกระเเทก…สินะคะ”
“อา..”
“หวังว่าเรน จะไม่เป็นไรนะคะ…”
“ช่วยไม่ได้นะ…ก็ 2 คนนั้นน่ะ…”
“….”
“ผูกพันกันมากเลยนี่นา..”
.
.
.
.
.
ณ ศูนย์ควบคุมเมติคิวบอย เวลา18.20 น.
“ขอร้องล่ะ…..”
“…..”
“ได้โปรด….”
“……”
“กลับมา….เป็นเหมือนเดิมทีเถอะ…”
“…..”
“อย่าทำเเบบนี้สิ….อย่าให้เราอยู่คนเดียวเเบบนี้….”
“….”
“ได้โปรดเถอะ…”
“…..”
“เรน…”
“……..”
“จำไม่ได้เหรอ? ว่าเราเคยอยู่ด้วยกันไง…”
“…..”
“เรารักเธอนะ”
Next Episode….Boring
To be continue…
Sword art online : Lost song ———————————————————–
ตอนที่ 2 ตามมาติดๆจ้าาา สนุกไหมเอ่ย?😃😃
———————————————————–
Sword art online : Lost song Ep.1 Rain
(Ep 1) Sword art online : Lost song
(Ep.1 Rain)
ณ โรงเรียน คุโอซาจิ
ห้อง ม.5/4 เมื่อ 1 อาทิตย์ก่อน
“เอาล่ะนักเรียนพอกันเเค่นี้ก่อน อย่าลืมทำงานกลุ่มมาส่งครูนะ”
“ครับ/ค่ะ”
ณ ด่านฟ้าของ โรงเรียน คุโอซาจิ
“เอ้า! ว่าไงอาสึนะ…”
เสียงพูดของชายหนุ่มผมสีดำอายุ 16 ปี พูดต่อหน้าอาสึนะที่กำลังนั่งกินเเซนด์วิชที่เธอเตรียมมา
“เอ้าว่าไงคิริโตะคุง…ไม่ไปหาคุณไคลน์ เค้าเหรอ?”
“ไม่ล่ะ..วันนี้ขอผ่านดีกว่า วันนี้ฉันอยากอยู่กับอาสึนะทั้งวันเลยน่ะ”
“งั้น…วันหลังเลิกเรียนนี้ไปบวกมอนส์ที่ ALO กันนะ”
“อืมได้สิ…ฉันเองก็ว่าจะพาเธอไปดูคอนเสิร์ต เซเว่น เหมือนกัน”
ในเกมส์ ALO
“ม่ะม๊าาาา!….”
สาวน้อยเเฟรี่ตัวจิ๋วผมสีดำวิ่งเข้าหาอาสึนะ พร้อมบินไปเกาะที่ปลายนิ้วของเธอ
“ยุยจัง คิดถึง ม่ะม๊า ไหม”
“คิดถึงสุดๆเลยค่ะ! ยิ่งได้ข่าวว่าคุณเซเว่น จะจัดคอนเสิร์ต ยิ่งดีใจใหญ่เลยค่ะ ม่ะม๊า ป่ะป๊า ต้องไปให้ได้นะคะ!”
“เอ้า…ยุยเเล้วเจ้าพวกนั้นหายไปไหนเเล้วล่ะ?” คิริโตะพูด
“อ๋อ คุณลีฟาอยู่ที่บ้านพัก คุณลิซเบ็ธไปดันเจี้ยนกับคุณไคลน์ ส่วนคุณสิริก้ากับคุณชิน่อนยังไม่ออนค่าาา”
“เอ…….มันดูเเปลกๆนะ”(คิริโตะ)
“เอ๋…เเปลกยังไงเหรอ?”(อาสึนะ)
“เเปลกที่เวลานี้ปกติ 2 คนนั้นควรจะออนกันเเล้วน่ะสิ”
“เอาเถอะๆ อย่าถือสา 2 คนนั้นเลยน่า อ๊ะ! นั่นไงเซเว่น!”
เซเว่นเดินมากับผู้ชายเเปลกหน้าผมสีฟ้าคนนึงอย่างสบายๆ
“เอ้า สุเมอราจิ ก็มาด้วยเหรอเนี่ย นึกว่าจะนอนอยู่ที่บ้านไม่มาออนซะอีก”(คิริโตะ)
“55 ตลกดี เเต่ไม่สำหรับฉัน”
“เอาล่ะๆ วันนี้ฉันจะมาบอกทุกคนว่า คอนเสิร์ตคืนนี้ จะมี เรน มาด้วยนะ!”
“หา..จริงดิ”(ชาวเมือง)
“งั้นก็ดีน่ะสิคะ จะได้ไปหาเรนด้วย!”
“งั้นไว้เจอกันที่คอนเสิร์ตนะทุกคน!”
จากนั้นเซเว่นก็เดินหายไปพร้อมกับสุเมอราจิ….
.
.
.
.
“ย๊ากกกกก!!!”
เพล้ง!……(เสียงมอนส์ตาย)
“เฮ้อ…..เหนื่อยจังเลย……Stamina ก็ไม่ขึ้นให้อ่ะ….”(ลิซเบ็ธ)
“ฉันน่ะคิดถึงวันเก่าๆจังเลยเนอะ ว่าไหม?”(อาสึนะ)
“SAO…เกมส์มรณะ…เเต่เราก็มีความสุข…”
“อยากให้มีวันนั้นอีกจัง…”
“……”
.
.
.
.
ณ สนาม Duel ใน ALO
“ยูกิ!!!”
สาวน้อยผมม่วงหันมาหายังต้นเสียง
“เอ้า! ไงลีฟา! สบายดีไหม?”
“สบายดีจ้า นี่ยูกิเธอได้ตั๋วที่นั่งคอนเสิร์ตของเซเว่นรึยัง”
“อ๋อ ยังเลยเราว่าเดี๋ยวจะไปซื้อตั๋วน่ะ”
“ไม่เป็นไรเราซื้อมาให้เธอเเล้วล่ะ”
“โห ขอบคุณมากเลยนะ ลีฟา รบกวนเธอสุดๆเลย”
“ไม่เป็นไรจ้า”
“งั้นเราขอ Duel เธอซักรอบนึงนะ”
“อืม! ได้สิ!”
15 นาทีผ่านไป
“ย๊ากกก!”(ยูกิ)
“อ๊ากก”(ลีฟา)
Time up!!!
“เย้! ชนะ 14 ครั้งเเล้ว”
“โธ่…เกือบชนะยูกิเเล้วเชียว”
“5555+ เอาน่าๆ พยายามเข้านะ”
“นี่ๆ ทำอะไรกันอยู่เหรอ?”
เสียงปริศนาดังขึ้นทั้ง 2 คนจึงหันไปหาต้นเสียง
“โธ่ นึกว่าใคร คุณชิน่อน นี่เอง”(ลีฟา)
“รู้รึยังว่าเซเว่นน่ะบอกว่าจะให้พวกเรากับคิริโตะเป็น VIP ด้วยนะ”
“จริงดิ!”
“ใช่ เเล้วอีกอย่างนึง เรน น่ะก็จะมาร่วมคอนเสิร์ตนี้ด้วยนะ”
“เอ๋? เรน นี่ใครเหรอ?”(ยูกิ)
“ก็ เรนที่เป็นนักร้องในชีวิตริงไง! เเต่ฉันเองก็จำชื่อไม่ได้เเล้วว่าชื่ออะไร”
“งั้นจะรออะไรล่ะ! ไปหาพวกคิริโตะกันเถอะ!”
“อืม!”
ณ ที่จัดคอนเสิร์ตของเซเว่น
เวลา 22.15 น.
ภายใต้เเสงสีเเละเวลาที่ทุกคนรอคอยนั้นมีเด็กสาวผมสีเเดงคนหนึ่งอยู่หลังฉากซึ่งไม่สามารถอธิบายได้ว่าเธอเป็นใคร เเต่เธอได้รับสิทธิพิเศษได้เข้าหลังฉากเเละเจอกับเด็กสาวที่ใครๆก็รู้จัก…เซเว่น
“นี่เรน เธอพร้อมไหม?”
เด็กสาวเซเว่นถามขึ้นพร้อมชะเง้อมองหน้าสาวผมเเดง
“…..อื..ม”
จากนั้นม่านสีเเดงสดก็เปิดออกทำให้ทั้ง 2 เห็นเหล่าชาวเมืองใน ALO มากมาย
“สุภาพบุรุษเเละสุภาพสตรีทั้งหลายขอต้อนรับสู่คอนเสิร์ตของดิฉัน วันนี้ดิฉันพาเพื่อนของดิฉันมาชื่อของเธอ คือ เรน ค่ะ!!!”
“เยยยยยยย้!!!!!!!!”
“วันนี้เรน จะมาร้องเพลงด้วยนะคะ! เพราะฉนั้นขอเสียงเพื่อเป็นกำลังใจให้เรนจังหน่อยเร็ว!!!”
“ฮิ๊ววว!!!!”
“นั่นเหรอ?เรนน่ะ”(ยูกิ)
“ใช่เเล้วล่ะ นั่นน่ะเรน ที่ฉันโดนสกิล Star brust stream ไปเต็มๆเลยล่ะ”(คิริโตะ)
จากนั้นเเสงทุกอย่างก็ดับลงเพื่อที่จะเริ่มเเสดงเพลง
[ของเรนชื่อเพลง Cynthia no Hiakari นะคะ]
“เอาล่ะเพลงต่อไปเดี๋ยวเราร้องเอง ขอเสียงปรบมือเป็นกำลังใจกันหน่อยเร็ววว!!”
“ฮิ้วววว!!!!”
[ของเซเว่นชื่อเพลง Separate ways นะคะ]
“5555+ เป็นไงทุกคนวันนี้สนุกไหม? 555+ความสนุกยังไม่หมดเท่านี้นะ! เดี๋ยวเรนจะมาร้องอีกเพลงนึงด้วย ใช่ไหมเรน?….เรน..เรน”
“……”
สาวน้อยหันหลังไปถามคนที่อยู่หลังม่านเเดงเเต่ไร้เสียงตอบรับจากสาวผมแดง เธอจึงลองเปิดผ้าม่านดูพบว่าเจอเรนนอนสลบอยู่บนพื้น
“เรน! เรน! เป็นอะไรรึเปล่า!? ทำใจดีๆไว้นะ! เรน! เรน!”
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”(คิริโตะ)
“นั่นสิ เรน เป็นอะไรน่ะ”(อาสึนะ)
เช้าวันต่อมาที่โรงพยาบาล
ณ ห้อง 467
“คุณหมอเรนจะเป็นไงบ้างคะ?”
เด็กสาวที่ชื่อเซเว่นในALOนั้นในโลกจริงเธอชื่อ เเอทชาวิน เรนโบว์ เธอเป็นนักวิทยาศาสตร์ระดับโลก ที่เปี่ยมไปด้วยความสามารถามคุณหมอที่ตรวจอาการของเรนอยู่ที่เตียง
“คุณเเอทชาวินครับ ผมเสียใจด้วยครับ คนไข้เกิดอาการถูกกระตุ้นที่ต้นคอซึ่งเป็นระบบประสาทของร่างกาย ทำให้ภายในเกมส์เกิดอาการช็อกเฉียบพลัน ผลข้างเคียงคือ ไม่สามารถร้องเพลงได้ซักพักนึงเเต่ ถ้าร้ายเเรงที่สุดก็…ตลอดชีวิตครับ…”
“หา? นี่มันอาการบ้าอะไรกัน! ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินเลยล่ะ!”
“คุณเเอทชาวินครับอาการนี้จะเกิดขึ้นเฉพาะคนที่เล่น ALO เเล้วถูกกระทบกระเทือนตรงท้ายทอยครับ อาการนี้ต้องใช้เวลาในการรักษาครับ”
“ไม่…มีทาง…”
น้ำตาของเซเว่นค่อยๆไหลพรากลงมาจากตา ราวความเพื่อนสนิทของเธอจะจากเสียงเพลงไปตลอดกาลอย่างไม่มีวันกลับเเละวันเก่าๆของทั้งคู่ คงไม่มีอีกเเล้ว…
To be containeue….Please
Sword art online : Lost song
ใครชอบอย่าลืมให้กำลังใจกันด้วยนะคะ😘😘😘
———————————————————–
จะทำนิยาย SAO ต่อดีไหมนะ?
ขอความคิดเห็นคุณผู้อ่านหน่อยนะคะ ว่าเราจะทำนิยาย SAO ต่อดีไหม? เพราะเราจะทำต่อจากของเมือปีที่แล้ว(?) แต่ถ้าไม่มีคนอ่านเราก็ของ ไม่สำราญวิญญาเป็นแน่ 55555 ยังไงก็ขอความคิดเห็นหน่อยนะเจ้าคะ
Happy 4th of july
วันชาติของอเมริกา!!!!🎉🎉🎉🎉🎉
Anime world 